W stulecie Polskiego Radia i tuż przed XIX Międzynarodowym Konkursem Pianistycznym im. Fryderyka Chopina chcemy przypomnieć Państwu o wiekowych związkach łączących Polskie Radio z Konkursem Chopinowskim. Największym monograficznym turniejem muzycznym świata, będącym trampoliną do błyskotliwych karier artystów klasy Marthy Argerich, Garricka Ohlssona czy Krystiana Zimermana. Ale historia warszawskiego Konkursu to także barwna kronika okoliczności mu towarzyszących, nie wyłączając wpisanych w nią kontrowersji. O kolejnych odsłonach Konkursu Chopinowskiego, głosami jego uczestników i obserwatorów, chcemy opowiedzieć Państwu w cyklu audycji pt. „Wielki, większy, największy – Historia Konkursu Chopinowskiego w 100 odsłonach”. Zapraszają Róża Światczyńska i Przemek Psikuta. Program 2 PR

Trzeci Konkurs trwał od 21 lutego do 13 marca 1937 roku. Nie po raz pierwszy triumfowała rosyjska szkoła pianistyczna - dwa pierwsze miejsca zajęli Jakow Zak i Roza Tamarkina. Wśród Polaków najlepiej wypadł zdobywca trzeciej nagrody Witold Małcużyński, który później zrobił wielką międzynarodową karierę.

Wielki, większy, największy

III Konkurs Chopinowski 1937 - ostatni przed wojną

Dwie pierwsze nagrody uzyskali: urodzony w Kijowie Aleksander Uniński i niewidomy węgierski pianista Imre Ungar. O ostatecznym triumfie Unińskiego zadecydowało losowanie.

II Konkurs Chopinowski 1932 - zadecydowało losowanie

Polskie Radio od samego początku, czyli od 1927 roku towarzyszy kolejnym odsłonom Konkursu Chopinowskiego. Od tego momentu przyznaje również swoją prestiżową nagrodę za najlepsze wykonanie mazurków Chopina. Radiowe mikrofony od lat dokumentują nie tylko wypowiedzi bohaterów Chopinowskich zmagań, ale też niezwykłą atmosferę towarzyszącą Konkursowi. 